ارزیابی رادیوگرافیک روند ترمیم نقایص استخوانی فک پایین با ترکیب ژل غنی پلاکتی و نانو ذرات هیدروکسی آپاتیت در سگ

نانوهیدروکسی آپاتیت یک ماده­ی استئوکنداکتیو بوده که اخیراً به عنوان پیوند استخوانی در برخی تحقیقات مورد استفاده قرار گرفته است.  این ذرات به دلیل داشتن مزایایی نظیر خلوص بالاتر، داشتن ارتباط بیش­تر با سلول­های اطراف خود، بازجذب سریع­تر و تعداد بیش­تر مولکول­ها در واحد سطح نسبت به هیدروکسی­آپاتیت معمولی، سرعت ترمیم استخوان را افزایش می­دهند، از طرف دیگر پلاسمای غنی از پلاکت نیز به عنوان منبع فاکتورهای استئواینداکتیو برای ترمیم استخوان مورد استفاده قرار می­گیرد؛  بدین ترتیب مطالعه­ی حاضر با هدف ارزیابی اثربخشی ترکیب نانوهیدروکسی­آپاتیت و ژل غنی پلاکتی بر روند ترمیم نقایص استخوانی انجام گردید.  برای این مطالعه 15 سگ نر در نظر گرفته شد.  6 نقیصه گرد به قطر 5 میلی­متر در هر دو طرف فک پایین ایجاد گردید و سپس در هر نقیصه یکی از مواد زیر کار گذاشته شد: هیدروکسی­آپاتیت معمولی، نانوهیدروکسی­آپاتیت، ژل پلاکتی، ترکیب ژل پلاکتی و هیدروکسی­آپاتیت و ترکیب نانوهیدروکسی­آپاتیت و ژل پلاکتی.  در نهایت یک نقیصه نیز به عنوان گروه کنترل خالی ماند.  ارزیابی ترمیم نقیصه­ها با اخذ رادیوگراف در روزهای 0، 7، 14، 21، 28، 35، 42، 49 و 56 صورت گرفت.  نتایج این مطالعه مشخص کرد که ترکیب نانوهیدروکسی­آپاتیت و ژل پلاکتی در روزهای 21 و 49 نسبت به نانوهیدروکسی­آپاتیت و در روزهای 28، 35، 42، 49 و 56 نسبت به ژل پلاکتی میانگین امتیازی بیش­تر را کسب نموده است.  علی­رغم این که اختلاف، معنی­دار نبوده است (05/0p>) ولی با توجه به کسب میانگین امتیازی بالاتر شاید بتوان گفت که ترکیب نانوهیدروکسی­آپاتیت و ژل پلاکتی اثر ترمیمی بهتری از نانوهیدروکسی­آپاتیت و به خصوص ژل پلاکتی به تنهایی دارد و احتمالاً این ترکیب بتواند به عنوان انتخابی مناسب برای پر کردن نقیصه­های استخوانی مدنظر قرار گیرد، اگر چه برای اثبات این ادعا نیاز به انجام مطالعات بیش­تری است.